"ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΠΟΙΗΣΗΣ"

στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κορίνθου                                       

21 Μαρτίου, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Κορίνθου γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης με την πρώτη συνάντηση της
"Μαθητικής Λέσχης Ποίησης".
Ο Δημήτρης Γαβαλάς, ποιητής, σχολικός σύμβουλος και η Μαίρη       Χάψα, ποιήτρια, δρ. Κλασικής Φιλολογίας προσκαλούν τους μαθητές γυμνασίων και λυκείων Κορινθίας στην "Mαθητική Λέσχη Ποίησης" το Σάββατο 21 Μαρτίου στις 6μμ στο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κορίνθου.

Ευχαριστούμε όλους, μικρούς μεγάλους και κυρίως τους μαθητές  για τη συμμετοχή τους, όπως επίσης τον κ. Κωσταντίνο Τσατσάνη, πρώην σχολ.σύμβουλο Φιλολόγων, που μας τίμησε με την παρουσία του!

Ο Τσέτσι Τσάνκοβ πρόσθεσε 12 νέες φωτογραφίες.

"Μαθητική Λέσχη Ποίησης"

το Σάββατο 18 Απριλίου, 6.30μμ,
στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κορίνθου

Ο Δημήτρης Γαβαλάς, ποιητής, σχολικός σύμβουλος και η Μαίρη Χάψα, ποιήτρια, δρ. Κλασικής Φιλολογίας προσκαλούν τους μαθητές γυμνασίων και λυκείων Κορινθίας στη 2η συνάντηση της "Mαθητικής Λέσχης Ποίησης" το Σάββατο 18 Απριλίου στις 6.30μμ στο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κορίνθου.

Ευχαριστούμε από καρδιάς τον ποιητή Γιάννη Θέσπη για την ιδιαίτερη παρουσία και συμμετοχή του.

ΕΝ ΕΙΔΕΙ C.V.

Η Μαίρη Χάψα είναι μητέρα τριών παιδιών και ζει στην Κορινθία με το σύζυγο της Λάμπη Ψαρρό. Εργάζεται ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση και η ζωή της είναι αφιερωμένη στην οικογένεια της, τη διδασκαλία και τη συγγραφή. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και έκανε μεταπτυχιακό στην κλασική φιλολογία στο University of Edinburgh στη Σκοτία (MSC in Classics). Έχει ανακηρυχθεί διδάκτωρ κλασικής φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο Πατρών με διδακτορική διατριβή στον "Ομηρικό Ύμνο στην Αφροδίτη" (V). Τα άρθρα της και οι ομιλίες της είναι σχετικά με τη νομισματική, τον ομηρικό κόσμο, τη σημειολογία της μυθολογίας και το αρχαίο ελληνικό δράμα. Έχει εκδώσει το λογοτεχνικό παραμύθι "Ο Δοτίκιος, ο Τρυφέριος, η Αγκαλένια και το βραβείο του Αλτερίνου" (Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 2006), την ποιητική συλλογή  Αγλαά άποινα (Εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα 2011), το χριστουγεννιάτικο παραμύθι "Ο Άη Βασίλης είναι προβληματισμένος" (Εκδόσεις Αποθήκη Τεχνών 2014). Παράλληλα ασχολείται με την παιδική στιχουργία. Έχει λάβει μέρος σε ομαδική έκθεση καλλιτεχνικής φωτογραφίας (2014). Η αγάπη της για το παραμύθι και την ποίηση την οδήγησε στη δημιουργία Εργαστηρίου Λόγου και Δημιουργικής Γραφής για μαθητές, όπως και στην Μαθητική Λέσχη Ποίησης. Αρθρογραφεί και είναι σύμβουλος στην λογοτεχνική εφημερίδα Αποθήκη Τεχνών. Αγαπάει το θέατρο, τη ζωγραφική και τον αθλητισμό.

Ένα ποίημά μου...

                      ΙΙ

Mια κυρία κρατώντας καμέλιες 

μάς γλυκοκοίταξε καθώς άνοιξα το παραθύρι

για να μπει ήλιος στα βλέμματά μας

ενώ ένας μικρός άγγελος θνητός

μόλις μου χάριζε θείο χαμόγελο

και δυο μάτια γεμάτα ουρανό

από τη δική μου γη της επαγγελίας.

Πρίμο το αεράκι της θείας φύσης

παιχνίδιζε στις χρυσαυγείς του μπούκλες.

Μου άρεσε να μου γράφεις τραγούδια

και να μου τα μελοποιείς

μέσα στη σιβυλλικότητα της σιγής.

Πάντοτε πιστός της υπήκοος εσύ, γλυκέ μου.

Νότες τα όνειρά μας.

Μια συγχορδία από θαλερά χρόνια

νιότης και ωραιότητας

με μορφές καμωμένες κατ΄εικόνα και καθ΄ομίωση,

με αγάπες πλασμένες

από ένα κομμάτι ήλιο, θαλασσινή αύρα και άρωμα ροδιάς.

                                                 από τη συλλογή Αγλαά άποινα

Ένα απόσπασμα από το παραμύθι μου

 

"Φόρεσε τα χρυσά φτερωτά του μποτίνια, μειδίασε και έλαμψαν τα μάτια του όλο επινοητικότητα. Ακροπατώντας σε σύννεφα, ιδέες, ήλιους, λουλούδια και παιδικές ευχές κοντοστάθηκε σε κάποιες στέγες κουκλόσπιτων, έπειτα γεφύρωσε το χρόνο με τον μύθο και έφτασε βιαστικά στο παλάτι. Έβγαλε από τον καφέ δερμάτινο ασκό του λενα καμπανάκι καμωμένο από ανεμώνες, για να γεμίσει τον αέρα με μυρωδιές, ως προμήνυμα του ερχομού του στη γύρω πλάση και αφού στάθηκε στο ψηλότερο σημείο του βασιλείου..."                         

            

 από το βιβλίο Ο Δοτίκιος, ο Τρυφέριος, η Αγκαλένια και το βραβείο του Αλτερίνου

Μια καλλιτεχνική φωτογραφία μου 

                                          
   από την ομαδική έκθεση καλλιτεχνικής φωτογραφίας

ΟΤΑΝ Η ΠΟΙΗΣΗ σμίγει με...ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ!

Όταν ο Κων/νος Βήτα συνάντησε τον Γιάννη Ρίτσο!

Όταν ο Μιχάλης Κλεάνθης ανταμώνει με τον Ναζίμ Χιμκέτ σε απόδοση Γιάννη Ρίτσου!

Όταν 77 καλλιτέχνες τραγουδούν Ρωτόκριτο!

Όταν ο Φοίβος Δεληβοριάς τραγουδά Κωστή Παλαμά!

ΓΙΝΕΤΕ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ 

ΚΑΙ 

ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ ΑΛΛΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ 

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΤΥΜΕΝΕΣ

ΜΕ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΛΟΓΟ!

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΔΩΣΤΕ ΤΟΥ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ,

...MIA ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

...ΕΝΑΝ ΤΙΤΛΟ, 

...ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ,

... Η΄ VIDEO, 

...Η΄ΤΡΑΓΟΥΔΙ,

...Η΄ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΕΝΑ ΔΕΙΚΟ ΣΑΣ ΠΟΙΗΜΑ 

ΠΟΥ ΝΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!

Όπου κι αν σκάψεις είναι φως

Το φως κερδίζει απ΄ την αρχή  τα χέρια μας

Ανοίγει διάπλατα όλα τα τοπία με τα όνειρα των πελαργών

Ανοίγει τις εξώπορτες των κήπων με τις μικρές ορχήστρες

Ταιριάζει αυτό το φως πάνου στα πρόσωπα σαν το φιλί στη θήκη των χειλιών

Ταιριάζει η αγάπη στην καρδιά μας

Κι ο κόσμος χαιρετάει τον ίσκιο των καπνών μέσα στον ήλιο

μ΄ ένα χαμόγελο

γεμάτο μέλλον και σημαίες

Γιάννης Ρίτσος, Πίσω απ΄ το τελευταίο σύνορο, XV 

Η μνήμη μου νιώθει ένα χάδι

Λούζω τα μάτια

Αφήνω τα χέρια

Στο πιο καθαρό νερό

Ανεβαίνω σ΄ ένα γαλάζιο βουνό

(Μια θάλασσα κοιτάζω

Που με προσέχει)

Φτάνω στην κορυφή

Ανέλπιστον ουρανό-

Και αντικρύζω τα σύννεφα

Και ανάμεσα στα σύννεφα τα χρόνια μου

Ακέραια

Γ. Σαραντάρης, Περίπατος στο παρόν

Σαν γαλαξίας απέραντος

το σύμπαν σέρνω στο χορό.

Ήλιο τον ήλιο γκρέμισα,

θόλο το θόλο χάλασα,

κι είμαι σα μια απέραντη θάλασσα,

πλατιά γαλάζια θάλασσα,

που οι στενοί πάνω μου ουρανοί δε μου σκεπάζουν το νερό.

Νικηφόρος Βρεττάκος, Μεταρσίωση  

Στο τέλος αυτού του στίχου είναι μια πόρτα που ανοίγει,

Που βλέπει σ΄ ένα μπλε μπαλκόνι όπου ένας γλάρος θα κάτσει

Κι έπειτα σαν μια εικόνα που εγκαταλείπει μια ιδέα,

Θα διασχίσει με αργές, ρυθμικές, κινήσεις

το σφυροκοπημένο μέταλλο της απογευματινής θάλασσας

Το μόνο φως που έχουμε λάμπει ακόμα σ΄ένα βέλος ή σ΄ ένα κοχύλι,

Όπως πέφτει και διπλώνει τούτη η σελίδα σ΄ ένα λευκό αφρισμένο κύμα

Ντέρεκ Ουόλκοτ, Ποιήματα  

Αυτός ο μαύρος τόπος

Θα πρασινίσει κάποτε.

Στα στήθια που σιγότρεμε μια δακρυσμένη τριανταφυλλιά

Θα λάμπει ένα άστρο σιωπηλό σαν ανοιξιάτική μαργαρίτα

…

Ώσπου και πάλι στις σπηλιές των ποταμιών ν΄ αντηχήσουν

Όχι δαχτυλίδια και σπαθιά

Αλλά κλαδευτήρια κι αλέτρια.

Νίκος Γκάτσος, Αμοργός  

Ωραίο να ζεις πλησιάζοντας τις βρύσες

Ωραίο να ζεις ακούγοντας τις φλέβες

Ωραίο να ζεις με το ένα μόνο πρόσωπό σου

Ξεχνώντας το άλλο στο δικό του κόσμο

Ωραίο να ξέρεις – κι όμως να σωπαίνεις

Ν΄ απλώνεις ρίζες – κι όμως να βυθίζεσαι

Ορέστης Αλεξάκης, Ωραίο να ζεις